Panayırda - Halil Cibran'dan

Panayıra köyden bir kız geldi, sevimli mi sevimli. Yüzünde bir leylak ve bir gül. Saçı gün batımı gibiydi, dudaklarında gülümseyen şafak. Genç adamlar bu güzelim yabancıyı görür görmez çevresinde pervane oldular. Birisi dansa kaldırıyor, diğeri kestiği pastadan ikram ediyordu. Ve her biri yanağından birkez olsun öpebilmek için yanıp tutuşuyordu. Nihayet, panayır değil miydi?

Ne Arıyoruz?

Hepimiz doğamız gereği bir arayış içerisindeyiz. Neyi aradığımızı bilmeden oradan oraya koşuşturup bulmaya çalışıyoruz. İçimizde kocaman bir boşluk var ve bu boşluğu nesnelerle dolduruyoruz. Yeni bir yere giderek, yeni bir şey alarak, parayı bularak, saygınlık elde ederek bu boşluğu dolduracağımızı düşünüp o anlık geçici sahte mutluluklar elde ediyoruz. Sonra tekrar huzursuzluğumuz başlıyor, tekrar arayışa geçiyoruz. Bir türlü içimizdeki boşluğu bulduklarımızla gideremiyor demek ki aradığım şey bu değilmiş diyoruz. 

Maskeler Pazarı

Ne çok rağbet var şu pazara

Bir uğrayım dedim geçenlerde

Hepsi beni al diye çırpınıyor

Gülme maskesi mi desen

Ağırbaşlılık maskesi mi desen

Zorluklar

Zor olan belki de tam nişanlanacağın günün arifesinde, gece yarısından sonra azı dişinin, yanağını da şişirerek, zonklaya zonklaya ağrımaya başlamasıdır.
Belki de kayınvaliden pişirdiği için, hiç sevmediğin halde ıkına sıkına yemeye çalıştığın tavuk haşlamasıdır.
***

Parasızlık zor değil midir? Zordur zor...