Hepimiz doğamız gereği bir arayış içerisindeyiz. Neyi aradığımızı bilmeden oradan oraya koşuşturup bulmaya çalışıyoruz. İçimizde kocaman bir boşluk var ve bu boşluğu nesnelerle dolduruyoruz. Yeni bir yere giderek, yeni bir şey alarak, parayı bularak, saygınlık elde ederek bu boşluğu dolduracağımızı düşünüp o anlık geçici sahte mutluluklar elde ediyoruz. Sonra tekrar huzursuzluğumuz başlıyor, tekrar arayışa geçiyoruz. Bir türlü içimizdeki boşluğu bulduklarımızla gideremiyor demek ki aradığım şey bu değilmiş diyoruz.
Ne aradığını bilmeden bulmak imkânsızdır. Kimimiz bu imkânsızlık içinde kıvranarak ömrünün sonuna yaklaşır hatta hayatı boyunca aradığını bulamaz. Çünkü neyi aradığını bilmiyordur. Kaybolan bir eşyayı bulmak daha kolaydır her zaman çünkü onu beş duyumuzla algılamış, hissetmişiz ve ne olduğunu tam anlamıyla biliyoruz. Ama bize huzursuzluk veren, hepimizde var olan bu arayışı çözemiyor tam anlamıyla ne olduğunu tanımlayamıyoruz. Sezgimiz ile bulunacak bir şeyi diğer duyularımızla bulmaya çalışıyoruz. Nedir peki aradığımız şey? Bulunması hayat boyu devam eden, bize gerçek huzuru ve mutluluğu verecek olan asıl kimliğimiz, özümüzdür. Asıl aradığımız dışarılarda, başka yerlerde değil içimizdedir. İnsan kendini arar sadece. Aradığımız özümüzdür.
Mevlana “kendinden kendine sefer eyle” der. Ancak kendi içimize yolculuk yaparak buluruz aradığımızı. Bu yolculuk ise zorlu, ömür boyu devam eden ve bizi asıl huzur ve mutluluğa kavuşturacak tek ışıktır. Işığınız hiç sönmesin...
Deniz Taşkın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder