İşittim ki bir pir, sabaha kadar ibadetle meşgul olduktan sonra, seher vakti elini kaldırpı Cenabı Haktan hacet dilemiş. Pirin kulağına: "Dileğin olamaz. Bu kapıda senin duan makbul değildir. Var, başının çearesine bak. Fakat ruhunda izzeti nefis yok ise yalvar, dur" diye hafiften bir ses gelmiş.
Pir, hatifin sözüyle ibadetinden kalmamış; İkinci geceyi de yine zikr-ü ibadetle geçirmiş.
Müritlerinden birisi prin haline vakıf olunca ona: "Gördün ki dilediğin şey olmayacaktır. Beyhude yere dua edip durma" demiş.
Pir hasretle gözlerinden yakut renkli yaşlar akıtarak: "A çocuğum, eğer bu kapıdan daha iyi bir kapı görseydim, buradan umudumu keserek o kapıya giderdim. O benden dizginini çevirmekle zannetme ki ben onun terkisinden çekerim. Dilenci bir kapıdan mahrum dönebilir; fakat başka bir kapı daha varsa meraklanmaz, öteki kapıya gider. Hatiften işittim ki, bu mahalleye yok yokmuş, yani bu maksadım hasıl olmıyacakmış. Fakat ne yapayım ki başka bir mülke yol yoktur" diye cevap vermiş.
Pir bu sözü söyledikten sonra, bütün hulüs ve teslimiyetiyle secdeye varmış. O sırada canını kulağına hatiften şu ses gelmiş:
"Bize layık hüneri yoksa da, kabul ettik. Çünkü bizden başka sığınacak bir şey tanımıyor."
Bostan ve Gülistandan alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder