Varoluşsal yalnızlık, insanın kendisiyle diğerleri arasındaki aşılmaz boşluktur, kişiler arasındaki derin ve doyurucu ilişkilerde bile var olan bir boşluk. İnsan yalnızca başka varlıklardan değil, kendi dünyasını
oluşturduğu ölçüde dünyadan da yalıtılmış durumdadır. Bu yalnızlığın diğer iki tür yalnızlıktan, kişilerin arasındaki ve kişinin içindeki yalnızlıktan ayırt edilmesi gerekir.
İnsan kişiler arası yalnızlığı, yakın sosyal etkileşime olanak veren sosyal becerilerden ya da kişilik yapısından yoksun olması halinde yaşar. Kişinin içindeki yalnızlık ise benliği oluşturan parçaların birbirinden kopması halinde, örneğin insanın duygularını bir olayın anısından koparıp ayırdığı zaman olduğu gibi, ortaya çıkar.
Irvin Yalom - Aşkın Celladı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder