ERTELİYORUZ...

Erteliyoruz; güzele, sevince, mutluluğa dair ne varsa her şeyi erteliyoruz hayatımızda. Sonrada güzellikleri arıyoruz, neden mutlu değilim? diye soruyoruz kendimize. En önemlisi de en güçlü duygu SEVGİ yi erteliyoruz, seviyoruz ama sevgimizi sunmuyoruz sevdiklerimize. Nasıl olsa hayat uzun söylerim bir gün, anlatırım sevgimi bir gün diyoruz ya da şöyle olsun, böyle olsun deyip uygun şartları arıyoruz sunmak için.
Halbuki en uygun olanı sevgiyi gecikmeden bir an evvel sunmak. Ölümlüsün, ölümlüyüm, ölümlüyüz neyi bekliyoruz? Ne zaman öleceğimizi hatırlatan veya ölümlü olduğumuzu hatırlatan bişey olmalı güzelliklerin değerini bilmek için, kaybetmemek için. 

Hayatmızı düzene sokmak istiyoruz, hedeflerimiz, amaçlarımız oluyor ama bunları da maalesef çok az kişi gerçekleştirebiliyor. İstiyoruz ama iş uygulamaya gelince "sonra yaparım bugün değil", "yarın yaparım" der dururuz nedense. O yarınlar hiç gelmez. Kandırdığımız kim peki? Kendimizden başka kimseyi kandırmıyoruz böyle yaparak. Sonra da "neden ben başarılı değilim? neden istediklerimi yapamıyorum?" deriz. Erteleyen kimdi peki en büyük engeli sen koydun önüne.

Erteleyip bahaneler yaratıyoruz durmadan. Kendi hayatımızı kendimiz bitiriyor zehir ediyoruz. Olumlu duygular bir kenarda bırakılıyor, unutuluyor lazım oldukça belki kullanıyoruz. Çok cimri davranıyoruz bu duyguları kullanırken ama öfkeye, kızgınlığa, küsmeye, kavga etmeye, darılmaya, kırılmaya her daim vaktimiz var bol bol sunuyoruz bunları. 

VAKİT HİÇ YOK! 
Sevmeye bir ömür yetmezken onu içimizde yüreğimizde hapsediyoruz, büyümesine tüm güzellikleri ayağımıza sermesine izin vermiyoruz.

VAKİT HİÇ YOK!
Hayatımızı düzene sokmak için, zaman bize kıyak geçmiyor aleyhimize işliyor durmadan. Hedeflerin, isteklerin için ya şimdi işe koyulursun ya da zaman seni bitirir. SEÇİM HER ZAMAN SENİN UNUTMA!

DENİZ TAŞKIN