Meditasyon Hintlilere has bir metot değildir. Basit anlamıyla bir teknik de değildir. Onu öğrenemezsiniz. O bir gelişmedir; tüm yaşamınızdan gelen, tüm yaşamınızın gelişmesidir. Meditasyon, olduğunuz şeye eklenebilen bir şey değildir. Size, ancak temel bir değişim ile, bir mutasyonla gelebilir. O bir çiçek açmadır; bir büyümedir. Meditasyona doğru büyümelisiniz.
Kişiliğin tümüyle çiçek açması doğru anlaşılmalıdır. Aksi halde insan kendisi ile oyunlar oynayabilir, zihinsel numaralar ile kendini oyalayabilir. Üstelik de o kadar çok oyun var ki! Aldatılırsınız, hiçbir kazancınız olmaz ama gerçek anlamda hiçbir zarar da görmezsiniz. Meditasyonun -onu bir metot olarak ele alırsanız- birtakım hileler, numaralar içerdiğini düşünmek temelde yanlıştır. İnsan zihinsel oyunlar oynamaya başladığında zihin yozlaşmaya başlar.
Zihin doğası açısından meditatif değildir. Meditasyonun oluşması için tüm zihnin değişmesi gerekir. Peki zihnin doğası nedir? Nasıl çalışır?
Zihin her şeyi sürekli sözcüklere dönüştürür. Sözcükleri bilirsiniz, dili bilirsiniz ve düşünmenin kavramsal yapısını bilirsiniz ama bu düşünmek değildir. Tam aksine düşünmekten kaçmaktır. Bir çiçek görür ve onu sözcüklere dönüştürürsünüz. Sokakta bir adam görürsünüz, onu sözcüklere dönüştürürsünüz. Zihin var olan her şeyi sözcüklere dönüştürebilir. Ondan sonra da sözcükler birer engel haline gelir. Her şeyin sürekli sözcüklere dönüştürülmesi, sözcükler şeklinde var edilmesi meditatif zihni engeller.
Bu nedenle meditatif bir zihin oluşturmanın ilk adımı her şeyi sürekli sözcüklere dönüştürdüğünüzü fark etmek ve bunu durdurmaktır. Gördüklerinizi yalnızca görün; sözcüklere dökmeyin. Var olduklarının farkında olun ama onları sözcüklere dönüştürmeyin. Bırakın şeyler ve insanlar dil olmadan var olsunlar. Bu yapması mümkün olmayan bir şey değildir, aksine doğaldır. Doğal olmayan şu andaki durumdur ama ona o kadar alışmışız ki, o kadar mekanik bir hale gelmiş ki, deneyimleri sürekli sözcüklere dönüştürdüğümüzün artık farkında değiliz.
Gün doğumu orada. Onu gördüğünüz an ile sözcüklere dönüştürdüğünüz an arasında geçen zamanın farkında bile değilsiniz. Güneşi görüyorsunuz, hissediyorsunuz ve anında onu sözselleştiriyorsunuz. Arada geçen süreç gözden kaçıyor. Güneşin doğmasının bir sözcük olmadığını anlamak gerekir. O bir olgudur, bir olandır. Zihin
yaşananları otomatik olarak sözelleştirir. O zaman sözcükler sizinle yaşanılan arasına girer.
Meditasyon sözcükler olmaksızın yaşamak demektir. Bazen kendiliğinden oluşur. Aşık olduğunuzda varlığını hissettiğiniz şey lisan değildir. İki aşık birbirleri ile yakın ilişkiye girdiklerinde sessizdirler. Bu, ifade edecekleri bir şey yok anlamına gelmez. Tam aksine ifade edilecek çok fazla şey vardır. Ama sözcükler asla ortaya çıkmaz; çıkamaz. Onlar ancak aşk bittiğinde gelir.
Meditasyon aşkın en yüksek noktaya ulaşmasıdır; tek bir insana değil, tüm var olana duyulan aşkın. Bana göre meditasyon sizi çevreleyen tüm varlıklarla canlı bir ilişkidir. Her duruma aşık olabiliyorsanız, o zaman
meditasyon halindesiniz.
OSHO - Sessizliği Dinlemek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder